Het is donderdagochtend als we vertrekken. Will en ik hadden afgesproken om met niet meer dan 50 dollar per persoon zo snel mogelijk naar Cairns te liften, bijna 1800 kilometer naar het noorden, om vervolgens langzaam via de kust weer naar beneden te reizen. We hadden net 4 weken gewerkt en moesten wachten tot de perziken rijp waren om geplukt te worden. We konden niet stil blijven zitten, niet nog eens twee of drie weken niets doen zoals we hadden gedaan toen we aankwamen begin juli. Laidley maakte ons gek en de trage eentonigheid waarin de tijd verstrijkt nam elke dag iets menselijks van ons af. Alsof ik, als ik niets deed, langzaam begraven werd.
50 Dollar, een tent, een brood, twee blikken soep en noedels voor twee dagen. Zo snel mogelijk naar Cairns en vervolgens langzaam via de kust weer terug naar beneden. Omdat het kon, omdat niemand ons…
View original post 1.949 woorden meer
